Aile terapisi, aile üyelerinin birbirleriyle karşılıklı etkileşim örüntülerini keşfetme ve bu yolla aile içerisinde meydana gelmiş olan patolojik ilişki sistemini anlamayı hedefleyen, aile bireylerinin uyumsuz etkileşim süreçlerini, ailenin sahip olduğu içsel gücünü ve fonksiyonel kaynaklarını harekete geçirme yoluyla yeniden yapılandırmaya çalışan ve ailenin problem çözme yeteneğini geliştirmeyi hedefleyen bir süreçtir. Aile terapisi yapısı itibariyle daha ziyade sorun odaklıdır ve ailelerin, sorun ortaya çıktıktan sonra başvurdukları bir sistemdir. Aile terapisi, aile üyeleri arasında stres yaşantıları ve çatışma durumlarının var olması hâlinde, aile üyelerinin bir veya bir kaçında semptomatik davranışlar olsun ya da olmasın başvurulan bir sistemdir . “Aile terapisi” ve “aile danışmanlığı” kavramları arasında keskin bir ayrım olmamakla birlikte, aile danışmanlığı, “aile bireyleri arasındaki sağlıklı ortamın desteklenebilmesi için aile bireylerine sunulan psikolojik yardım” olarak tanımlanabilir (Kuzgun, 1991). Aile eğitimleri genelde koruyucu ve önleyici nitelikleriyle çok sayıda aileye uygulanabilirken, aile terapileri ve danışmanlığı yaklaşımları daha ziyade sorun ortaya çıktıktan sonra talep edilmektedir. Aile terapilerinde de grup çalışmaları mümkün olmakla birlikte, gruplara kabul edilen aile veya çiftlerin sayısı, aile eğitim gruplarına nazaran çok daha az sayıdadır