Hayatta başarılı ve mutlu olmak için bir hedefin olması gerekir ve bu hedef için mücadelenin verilmesi gerekir. Çocuklar ile yetişkinlerin ihtiyaçları farklı oldukları için hedefler de buna bağlı olarak farklı olmaktadır. Bir çocuğun günlük dünyasında geçerli olan olaylar, yetişkinler için önemli olmayabiliyor.
Çocuğumuz için hedef belirleyecek isek bunu öncelikle onunla konuşarak oluşturmak gerekir. Çocuğumuzdan habersiz onun için hedef belirlemenin ne kadar saçma olduğunu söyleyeme gerek yok. Bizim aklımızdan/gönlümüzden geçen hedefler ile çocuğun hedefleri aynı olmayabilir. Bizim yaşadıklarımız ile çocuğumuzun yaşadıklarının birbirinden çok farklı olduğunu akıldan çıkarmayalım.
Onunla konuşarak bir hedef belirledikten sonra sıra hedefi gerçekleştirmeye gelir. Çocuğunuzdan tek başına hedeflerini ulaşmalarını beklemek doğru değildir.
Çocuklar ve gençler psikolojik olarak daha az deneyime sahiptirler. Bu yüzden onlardan fazla sorumluluk beklemek doğru değildir. Onların yaşam deneyimleri az olduğu için hedeflerine ulaşmaları için yardımcı olmak gerekir. Onlara hedeflerini hatırlatmak gerekir. Eğer çocuğun hedefinden emin isek o da bu konuda hem fikir ise artık hedefleri basamaklandırabilirsiniz.
Uzun, kısa ve orta vadeli hedefler belirlendikten sonra çocuğun ya da gencin görebileceği bir yere hedefler yazılır. Çocuk hedefin belli bir aşamasını geçtikten sonra ona bir hediye verebiliriz. Çocuklar uzun vadeli hedefleri sürekli güncellerinde tutamazlar. Bu yüzden aralarda destek olmak, hediye vermek gerekmektedir.
Çocuklar özellikle zaman yönetimi konusunda beceriye sahip değiller. Günde 30 dakika ders çalışması gerekir ama bunu bir türlü yapmaz/yapamaz. İşte çocuğun kendini kontrol edebilmesini öğrenebilmesi için bizim devreye girmemiz gerekir. 30 dakika ders çalıştıktan sonra ona vereceğimiz bir tatlı, bir sonraki gün de çalışmasını sağlar.
